Ο ΠΑΣ Γιάννινα που έριχνε κάτι ξεγυρισμένες τριάρες στους «μεγάλους», πέντε στον Άρη, που πάλευε να μπει σε πλέι οφ Super League (και το κατάφερε κιόλας δύο φορές), που βγήκε Ευρώπη, που έβγαζε «λαγούς απ’ το καπέλο» αναδεικνύοντας παίκτες και προπονητές, που έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο και αποτελούσε σημείο αναφοράς για την ελληνική περιφέρεια, πολύ απλά μάς τελείωσε. Όπως κάποια στιγμή έκλεισε ο κύκλος του μεγάλου «Άγιαξ της Ηπείρου», έτσι ακριβώς έκλεισε και αυτός ο κύκλος, και όχι φυσικά χθες.
Το θέμα είναι, όταν κλείνει ένας κύκλος να ανοίγει ένας επόμενος και όχι να οδηγείται η ομάδα σε διασυρμό και ανυποληψία από χωριό σε χωριό ή να περιφέρεται δίχως όνομα και σήμα στις φόρμες αποστολής. Γιατί όλα γίνονται «για την πόλη και το σήμα στη φανέλα», όπως ήταν το εύστοχο μότο των φιλάθλων, που το υιοθέτησε κάποια στιγμή και η ΠΑΕ. Και είμαστε αναγκασμένοι να επαναφέρουμε για πολλοστή φορά το θέμα αυτό , όχι για να μας πουν ποιος φταίει και πως προέκυψε το πρόβλημα, αλλά για να δούμε αν υπάρχει κάποιος που να ενδιαφέρεται για τα στοιχειώδη σ’ αυτόν τον σύλλογο.
Για τα αγωνιστικά, δυστυχώς όσο και να θες να κρατήσεις το ηθικό ψηλά, είναι προφανές ότι έχει γίνει τεράστιο λάθος στον σχεδιασμό. Βέβαια η μετριότητα της κατηγορίας τον καμουφλάριζε μέχρι πριν λίγο καιρό, γι’ αυτό και ο ΠΑΣ ήταν 2ος και θεωρητικά ακόμα μέσα στο «κόλπο» της ανόδου. Όμως ήταν φανερό που θα κατέληγε το πράγμα αργά ή γρήγορα, αφού η ομάδα δεν έχει προσωπικότητα, δεν έχει ούτε μετά την αλλαγή προπονητή αγωνιστική ταυτότητα και συνεχίζει να της λείπει ο ηγέτης. Ίσως να μην φταίει ο Γκαλεάνο γι’ αυτό, αλλά από τον Ιανουάριο θα έχει κι αυτός ευθύνη αν δεν απαιτήσει να γίνουν μεταγραφές που θα βάλουν γερές βάσεις για του χρόνου.
Συν τοις άλλοις, έχουμε μία ομάδα που ο πρόεδρος μιλάει μία στο τόσο, έναν προπονητή που δεν έχει βρεθεί μία πατέντα έστω να κάνει δηλώσεις μεσοβδόμαδα στους δημοσιογράφους, για να εξηγεί τα ανεξήγητα που κάνει στα ματς, έναν αρχηγό που δεν ξέρουμε καν τη χροιά της φωνής του, ενώ και οι υπόλοιποι παίκτες σταμάτησαν κι αυτοί να κάνουν δηλώσεις, λες και όλων αυτών η δουλειά αρχίζει και τελειώνει στα γραφεία, την προπόνηση και τους αγώνες.
Αν αντί για λόγια είχαμε έργα απ’ όλους τους παραπάνω, θα λέγαμε «δεν βαριέσαι, μιλάνε τα αποτελέσματα». Αλλά έχει γίνει πλέον μόνη φωνή της ομάδας προς τον «έξω κόσμο» ο Βαγγέλης Τζιάρρας, που προσπαθεί να δώσει κάποιες εξηγήσεις για πράγματα που δεν είναι αρμόδιος να δώσει λύσεις.
Τα προηγούμενα χρόνια σημειώναμε συχνά, ότι δεν πρέπει να ζήσουμε με τίποτα το «χάος» της Β’ Εθνικής. Και ο ΠΑΣ όχι απλά βρέθηκε το καλοκαίρι σ’ αυτό το «χάος», αλλά έγινε ένα μ’ αυτό σε χρόνο ρεκόρ. Συνεπεία αυτού, ήρθε και η «λούπα» της εσωστρέφειας, όπου αρχίζουμε να ξαναβλέπουμε τα περσινά με τις αποδοκιμασίες και τα «λαϊκά δικαστήρια». Ήδη μία «γεύση» την έδωσαν στη διοίκηση όσοι ταξίδεψαν στον Βόλο με τις αποδοκιμασίες στο τέλος του αγώνα.
Η απορία είναι, εδώ που έφτασαν τα πράγματα υπάρχει σχέδιο για μετά; Έχουν αποτύχει όλοι οι μεταγραφικοί σχεδιασμοί και όλοι οι προπονητές που επελέγησαν από τους αδερφούς Χριστοβασίλη την τελευταία διετία. Δοκίμασαν, ξαναδοκίμασαν, δεν τους βγαίνει τίποτα. Θα συνεχίσουν με την ίδια συνταγή ή σκοπεύουν να αλλάξουν υλικά κάτι για να αλλάξει και το αποτέλεσμα;
Ο κόσμος όλο και λιγοστεύει στο γήπεδο, οι χορηγοί επίσης, Δήμος και Περιφέρεια δεν είναι όπως -πολύ παλιά- στην πρώτη γραμμή για να βοηθήσουν, οπότε χρειάζονται κάποιες απαντήσεις από τη διοίκηση και φυσικά όχι του στυλ «ελάτε να την πάρετε εσείς που φωνάζετε». Μιλάμε πάντα για ομαλές καταστάσεις και «καθαρές» απαντήσεις.
Και επιπροσθέτως είμαστε και σ’ ένα πολύ δύσκολο σταυροδρόμι για το μέλλον της ομάδας, από την άποψη ότι πρέπει να διασφαλιστεί ότι θα γίνει ό,τι πρέπει για την αδειοδότηση μέχρι 31 Δεκεμβρίου. Είναι κομβικής σημασίας να μην υποθηκευτεί το μέλλον της ομάδας απέναντι στον οποιονδήποτε ενδεχομένως εμφανιστεί μέχρι το καλοκαίρι να πει ότι θέλει να ασχοληθεί με τα διοικητικά. Γιατί το να πάρει κάποιος μία ομάδα που δεν θα έχει δικαίωμα μεταγραφών, θα είναι ένας επιπλέον ανασταλτικός παράγοντας να μην εμφανιστεί.
Η κριτική των παικτών περνάει σε δεύτερη μοίρα όταν υπάρχουν τόσο σημαντικά θέματα που δυστυχώς τους επηρεάζουν κι αυτούς. Βέβαια, μην φτάσουν στο σημείο να βρίσκουν κάθε φορά και από μία δικαιολογία για τις βαθμολογικές απώλειες. Όταν πηδάει ο Σομποτσίνσκι για κεφαλιά και τη χάνει, όταν ο Αθανασίου «γονατίζει» και δεν προλαβαίνει να αποκρούσει την μπάλα, όταν ο Λέο χάνει το τετ α τετ και πέφτει ατσούμπαλα πάνω στον τερματοφύλακα, όταν ο Μάντζης χαραμίζεται σαν εξτρέμ, όταν ο Αζίζ δεν γίνεται πιο γρήγορα αλλαγή με τον Μπεγκάλα, δεν φταίει το αν είναι πολύ ή λίγο πληρωμένοι. Άρα, πρέπει να το παλέψουν κι εκείνοι λίγο παραπάνω.
Υ.Γ.;: Περαστικά στον τερματοφύλακα της Νίκης Βόλου, Θέμη Τσέλιο, γιατί πάνω απ’ όλα είναι η υγεία. Ήταν ένας τραυματισμός που τους «πάγωσε» όλους, αλλά ευτυχώς πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο. Ευχόμαστε γρήγορη επιστροφή και στην αγωνιστική δράση.
Υ.Γ.2: Όλες οι πίκρες μαζεμένες αυτό το Σαββατοκύριακο για τον ΠΑΣ Γιάννινα, απ’ αυτές όμως που «όσο σε πληγώνουν τόσο σε πωρώνουν» που λέει και το γνωστό σύνθημα. Ισοπαλία ο ΠΑΣ με τη Νίκη Βόλου και ουσιαστικά νοκ-άουτ από την άνοδο, ήττες οι ομάδες Κ19 και Κ17, ήττα στο μπάσκετ οι γυναίκες και βαθμολογική υποχώρηση στην προτελευταία θέση, ήττα και στο βόλεϊ γυναικών στην Α2. Και δυστυχώς δεν βλέπουμε «άνθιση» και στις εκτός ΠΑΣ Γιάννινα ομάδες φέτος. Στα περισσότερα εθνικά πρωταθλήματα μπάσκετ, βόλεϊ και γυναικείου ποδοσφαίρου, όλο προς τις τελευταίες θέσεις κοιτάμε, ενώ όπου υπάρχει κάποια ομάδα ψηλότερα είναι λόγω της πολύ χαμηλής κατηγορίας που αγωνίζεται.
Το άρθρο Του Γιάννη Γιαννάκη: Αν δεν αλλάξει η «συνταγή», το ίδιο αποτυχημένο θα παραμένει το αποτέλεσμα εμφανίστηκε πρώτα στο Super-FM.