Το αδιόρθωτο σπάταλο Ελληνικό Κράτος
Γράφει ο ΑΝΤ.ΦΟΥΣΑΣ
Δικηγόρος Αθηνών – πρώην Υπουργός
---------.---------
Αυτά που συνεχίζουν να συμβαίνουν και σήμερα στη χώρα μας είναι ακατανόητα και ιδιαίτερα προκλητικά. Από τη μία πλευρά, λόγω του Μνημονίου και της Τρόϊκας, μειώνονται καθημερινά οι μισθοί και οι συντάξεις των εργαζομένων και συνταξιούχων, νέοι φόροι συνεχώς επιβάλλονται, επιχειρήσεις και καταστήματα κλείνουν, η ανεργία και ιδίως των νέων φτάνει στα ύψη και η οικονομική ύφεση μαραζώνει και απογοητεύει όλους τους Έλληνες.
Από την άλλη πλευρά, το κράτος μας συνεχίζει, ακόμη και σήμερα, να είναι, δυστυχώς, αδιόρθωτο και προκλητικά σπάταλο. Προς επιβεβαίωση αυτού του γεγονότος θα μπορούσα ν΄ αναφερθώ σε πολλά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σημερινά παραδείγματα του δημόσιου βίου μας, όπως ιδίως στο πολυπληθές Υπουργικό Συμβούλιο (50 υπουργοί, ενώ στην Ιταλία είναι μόνο 10), με τους αμέτρητους συμβούλους και άλλους «συνεργάτες».
Θα αναφερθώ, όμως, ιδιαίτερα σε μία μικρή μεν σπατάλη, αλλά πολύ χαρακτηριστική και προκλητική. Σ΄ ένα από τα ταξίδια μου, που κάνω, για επαγγελματικούς λόγους, σε πολλά μέρη της Ελλάδος, διεπίστωσα, ότι δύο διοικητές μικρών επαρχιακών Νοσοκομείων, που πήγαιναν στην Αθήνα για υπηρεσιακούς λόγους, χρησιμοποίησαν στο αεροπλάνο πρώτη θέση, με αυξημένη ασφαλώς δαπάνη του Ελληνικού Δημοσίου. Και το αποκορύφωμα ήταν, ότι όταν φτάσαμε στην Αθήνα, παρέλαβε τους δύο Διοικητές ειδικό λεωφορείο, χωριστά από τους άλλους «κοινούς θνητούς» επιβάτες, και τους μετέφερε στο κεντρικό κτίριο του Αεροδρομίου. Έτσι, όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες, που επιβιβάστηκαν σε άλλο αυτοκίνητο, αντελήφθησαν ασφαλώς το «αστείο και προκλητικό» αυτό γεγονός, εξοργίστηκαν και βεβαίως διατύπωσαν την απορία τους, πώς είναι δυνατόν, να συμβαίνουν αυτά και σήμερα, με την τεράστια κρίση στη χώρα μας και που ο λαός μας είναι υποχρεωμένος να υφίσταται τεράστιες θυσίες.
Αντιλαμβάνεται δε κανείς ότι, εάν οι Διοικητές μικρών επαρχιακών Νοσοκομείων δικαιούνται business αεροπορικά εισιτήρια, με τις αυτονόητες, αλλά αδικαιολόγητες δαπάνες, πόσοι άλλοι Αξιωματούχοι του κρατικού μηχανισμού, κάνουν χρήση αυτού του «προνομίου» και άλλων και πόσο μεγάλες μπορεί να είναι οι αδικαιολόγητες σπατάλες.
Όποια, όμως, και εάν είναι η συνολική αυτή δαπάνη, το μείζον θέμα δεν είναι το ύψος της, αλλά το συμβολικό και σημειολογικό γεγονός, ότι το κράτος είναι ανίκανο, να ρυθμίσει τα πολύ απλά αυτά ζητήματα, και ειδικότερα, λόγω της σημερινής οικονομικής κρίσης, να δείξει πρώτο το παράδειγμα συνετής διαχείρισης και σεβασμού του δημοσίου χρήματος και να κόψει όλα αυτά, τα ιδιαίτερα περιττά, και προκλητικά έξοδα όλων ανεξαιρέτως των αξιωματούχων του κρατικού μηχανισμού. Δεν είναι δυνατόν, ο λαός να πένεται και να λιμοκτονεί και η Χώρα να βρίσκεται σχεδόν υπό πτώχευση, και, όμως, κάποιοι κρατικοί λειτουργοί να προκαλούν με τα άνευ λόγου μπίζνες αεροπορικά εισιτήρια και με άλλες απαράδεκτες δαπάνες εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου. Όλα αυτά τα θέματα έχουν και τον εξαιρετικής σημασίας συμβολισμό τους, ότι πρώτο το Κράτος «συμμαζεύει» τα περιττά έξοδά του. Εάν αυτό πρώτα δεν δείξει το καλό παράδειγμα, πως είναι δυνατόν, να αξιώνουμε κατανόηση από τους πολίτες, για συμμόρφωση προς τις «επιταγές» της Τρόϊκας και τις αποφάσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης. Είναι δε αυτονόητο, ότι το παράδειγμα, που ανέφερα, δεν στρέφεται κατά των δύο συγκεκριμένων Διοικητών των ισάριθμων επαρχιακών Νοσοκομείων, αλλά κατά των αρμοδίων της Κυβέρνησης, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ρυθμίσουν, τόσο απλά και αυτονόητα πράγματα και εννοούν να προκαλούν το δοκιμαζόμενο λαό μας.
